De Coach

Bekend met de pieken…
Bekend met de dalen…
Een rugzak vol kennis en tools

"Het op mijn bek gaan heb ik blijkbaar nodig gehad om tot hier te komen... en hier is goed"

Mijn naam is Kay en ik mag mezelf expert noemen op het gebied van een puinhoop maken van het leven. Wat heb ik er vaak een ongelofelijk potje van gemaakt en wat heb ik hier veel van geleerd!

Anders Dan Het Doorsnee jongetje

Zo lang ik me kan herinneren had ik het gevoel dat er iets niet helemaal klopte. Als kind was ik al erg gevoelig voor prikkels en de emoties van andere.

Mijn stemming sloeg vaak zonder duidelijke reden in no-time om. De mensen om mij heen begrepen er helemaal niks van, en ikzelf kreeg het niet onder woorden gebracht.

Ik had het zo ontzettend druk in mijn hoofd, en hierdoor was er nog maar weinig ruimte over voor de dagelijkse dingen.

Nooit meer naar school!

Op de basisschool was ik dromerig en vielen de kwartjes gewoon iets later. De middelbareschooltijd is voor mij geen fijne periode geweest. Ik heb er nooit mijn plek gevonden.

Niet geheel zonder kleerscheuren, en met best wat deuken in mijn zelfvertrouwen, heb ik wel mijn diploma weten te halen. Voor mij was het helder… ik wil nooit meer naar school!

Puber aan de drugs & het PEL-project in Frankrijk

In diezelfde periode maakte ik kennis met drugs. Nieuwsgierig, enthousiast en impulsief dat ik was experimenteerde ik erop los.

Wat onschuldig begon liep uit tot een onhandelbare puber met een drugsprobleem. Na een heel traject heb ik in 2005 deelgenomen aan het PEL-project (Project Ervarend Leren).

Ik heb toen een half jaar gewoond en gewerkt op een melkveeboerderij in het zuiden van Frankrijk. In het begin voelde dit als een straf, maar al snel vond ik tussen de dieren in de natuur de rust die ik al zo lang nodig had.

De regelmaat en het fysiek bezig zijn gaf mij frisse energie en een positieve mindset.

Nu als volwassen man zie ik dit nog steeds als een van de waardevolste kansen in mijn leven. Ook al heb ik het daarna nog meerdere malen verknalt, hier is de basis gelegd waar ik vandaag de dag nog steeds op verder bouw.

Iets over hoge pieken en diepen dalen

Na hier en daar wat baantjes te hebben gehad kreeg ik een vaste baan bij een groot bedrijf. Ik had leuke collega’s en ik voelde me er op mijn gemak. Al snel werd opgemerkt dat er meer inzat en kreeg ik op 19-jarige leeftijd een leidinggevende functie.

Wat wilde ik graag aan iedereen die ik ooit teleurgesteld had laten zien dat ik deze functie aan kon, ook al worstelde ik al een tijdje met de hoge werkdruk.

Hetzelfde jaar zat ik bij de notaris met mijn toenmalige vriendin en tekende ik het koopcontract voor mijn eerste woning. Achteraf gezien was het kopen van dit huis net zo’n impulsieve beslissing als een van mijn impulsbestellingen op bol.com, alleen zat hier een pittige les aan verbonden. De relatie liep stuk en ik bleef achter in een huis waarvan de maandlasten alleen niet te dragen waren. Ik kwam financieel in de shit.

Trauma? Dat is toch iets voor oorlogsslachtoffers?

In mijn privéleven gebeurde dingen die een behoorlijke impact op mij hebben gehad.

Het leven loopt zoals het loopt en gaandeweg krijg je de mooie, maar ook de minder mooie cadeaus van het leven op je bord. Verdriet, angst en woede wisselde zich af. Ik zat met mezelf in de knoop en was mijn emoties niet meer de baas. Ik had last van nachtmerries en bij het horen van sirenes raakte ik in paniek.

Ik heb voor hulp aangeklopt bij een psycholoog. Tijdens ons eerste gesprek brak ik en kwamen de tranen eruit die ik al jaren lang binnenhield.

Tijdens de behandeling kreeg ik de diagnose PTSS (posttraumatisch stress stoornis). Buiten de mensen in mijn familie heb ik hier nooit iemand over verteld. Ik schaamde me hiervoor omdat ik PTSS iets vond voor mensen uit een oorlogsgebied… ik moest me gewoon niet zo aanstellen.

Voor mijn trauma klachten heb ik een programma gevolgd, waardoor ik weer grip kreeg op mijn leven.

Van depressie naar passie

Tot de bodem zinken is het beste wat me heeft kunnen gebeuren. Hierdoor heb ik de kans gekregen om mijn leven opnieuw vorm te geven, maar dit keer heel bewust met dingen waar ik happy van word en waar ik energie van krijg.

Ook dit is een zoektocht geweest met veel vallen en opstaan… Maar zeg nou eerlijk, het zou toch ook een saai verhaal zijn als alles altijd in één keer goed zou zijn gegaan.

Ondernemer in een flipperkast

Mijn vader is fotograaf/grafisch vormgever, conceptbedenker, maar vooral ondernemer. Ik heb in het bedrijf van mijn vader gewerkt en heb hier veel geleerd over het ondernemerschap. Vanuit hier heb ik de stap gezet om voor mezelf te beginnen.

Per toeval kwam ik terecht in de wereld van exclusieve handgemaakte leren tassen. Eerst was de productie in Marokko en later ben ik met de kennis die ik in de jaren had opgedaan een eigen atelier gestart en maakte ik mijn eigen ontwerpen.

Mijn enthousiasme werkte aanstekelijk en al snel werden mijn producten door het hele land en zelfs op een aantal plekken in de Verenigde Staten verkocht.

Toch bleef ik ook in mijn eigen bedrijf tegen dezelfde dingen aanlopen. Ik was supersnel afgeleid en kreeg daardoor weinig gedaan. Het maken van een planning was al een dingetje en me daar dan ook nog eens aan houden het volgende.

Mijn hoofd stond geen moment stil en ook als zelfstandige was ik het balletje in mijn eigen flipperkast. Aan het einde van de dag voelde ik me uitgeput en had ik een ontevreden gevoel. Waarom kosten kleine simpele dingen mij zoveel energie?

Ik kreeg weer last van het bekende sombere gevoel en plande een afspraak in bij de huisarts.

ADD is toch ADHD zonder hyper? Is er dan nog iets over?

”Dokter! Het gaat niet goed met mij! ik denk dat ik depressief ben” Ik vertelde waar ik allemaal tegenaan liep. ‘‘Kay als ik dit zo hoor dan denk ik eerder aan iets als ADD’’.

Wat? ADD?! Ik werd bijna boos! Want ik kende ADHD wel, dat waren drukke kinderen en als ik de H van hyper niet eens heb, wat is er dan nog over?

Toen ik thuis over ADD en ADHD begon te lezen kon ik niet stoppen. Dit ben ik! Ook al had ik genoeg bevestiging, toch voelde ik de behoefte om me laten testen.

Ik kreeg inderdaad de diagnose ADD. Zelf heb ik er in het klein met potlood een ‘H’ bij gezet, want niks doen en stil zitten vind ik vaak maar lastig en ook helemaal niet leuk.

ADHD? Daar hoort toch een pilletje bij?

Samen met de diagnose kreeg ik het recept om mijn eerste lading Ritalin te gaan halen. Ik had na het innemen van de medicatie inderdaad geen last meer van concentratieproblemen, maar daarvoor in de plaats kreeg ik; een opgejaagd gevoel, hartkloppingen, een droge mond, had ik geen eetlust meer en sliep ik nog slechter. Dit was het echt niet voor mij. Vervolgens ben ik overgestapt op Dexamfetamine.

In het begin was ik hier best enthousiast over. Ik kreeg een berg werk verzet, en tussendoor draaide ik een machine vuile was en maaide ik bij wijze van spreken nog even het gras. Ik gebruikte het niet elke dag, maar alleen op dagen waar ik een steuntje in de rug kon gebruiken.

Als de medicatie uitgewerkt was had ik enorme last van wat een rebound genoemd wordt. De klachten waren dan vele malen erger en had ik het gevoel alsof er een zware deken over mij heen lag.

De medicatie liet me denken aan de lightversie van het pilletje dat ik vroeger wel eens slikte tijdens het stappen. Ik heb het hoofdstuk medicatie geprobeerd, maar ook afgesloten, want voor mij wogen de voordelen zeker niet op tegen de nadelen.

ADHD… Van klacht naar kracht!

Ik raakte gefascineerd door het onderwerp en las het ene na het andere boek over ADHD, het brein, persoonlijke ontwikkeling en coaching. Ik sprak openlijk over mijn ADD en zo leerde ik steeds meer mensen kennen die of de diagnose hadden, of zich helemaal herkende in de symptomen.

Ik kreeg zo’n enorme energieboost dat ik iemand een stapje verder kon helpen die ergens tegenaan liep op een gebied wat voor mij bekend terrein was.

Aan alles voelde ik dat ik hier iets mee wilde doen. Naast de kennis en ervaring die ik al had, wilde ik me nog verder ontwikkelen en ben ik in Delft de opleiding ADHD Coach gaan volgen. Bestemming bereikt! Hier ligt mijn passie… hier sta ik in mijn kracht!

Coach en student van het leven

Ik ben een dromer, ondernemer & enthousiasteling. Ook ben ik vader, partner, broer, vriend en zoon. Voor mij liggen op al deze gebieden uitdagingen en nog steeds moet ik regelmatig bijsturen om mijn grenzen te bewaken…. en ik heb zo’n vermoeden dat dit een leven lang zo door zal gaan.

Ik ben bekend met de pieken én bekend met de dalen. Ondertussen heb ik een rugzak vol ervaring, kennis en tools. En dit is nu nét de reden waarom ik me comfortabel voel als coach.

Gaandeweg ben ik niet meer alleen expert op het gebied van een puinhoop maken van het leven, maar ben ik ook expert in het zien en creëren van kansen en mogelijkheden.

Je bent welkom!

Ben je na het lezen van mijn verhaal nieuwsgierig geworden, en ben je benieuwd wat ik voor jou kan betekenen? Laten we dan een gratis kennismakingsgesprek plannen. Stuur gerust een berichtje via het WhatsApp icoon onderaan de pagina of via het contactformulier